pracować na roli

См. также в других словарях:

• pracować — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk Ia, pracowaćcuję, pracowaćcuje {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} wykonywać jakieś celowe czynności według odpowiednich wzorców, technologii, planów, tak by otrzymać oczekiwany, wymierny… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• pracować — ndk IV, pracowaćcuję, pracowaćcujesz, pracowaćcuj, pracowaćował 1. «wykonywać jakąś pracę, spełniać jakieś czynności; zajmować się czymś, robić coś» Pracować fizycznie, umysłowo, naukowo. Pracować zawodowo, zarobkowo, społecznie. Pracować… …   Słownik języka polskiego

• rola — I ż I, DCMs. rolali; lm D. ról «ziemia świeżo zorana; pole uprawne, gleba» Uprawiać rolę. Pracować na roli. II ż I, DCMs. rolali; lm D. ról 1. «tekst wypowiadany na scenie lub w filmie przez aktora, odtwarzającego jedną z postaci sztuki lub… …   Słownik języka polskiego

• zająć — dk Xc, zająćjmę, zająćjmiesz, zająćjmij, zająćjął, zająćjęła, zająćjęli, zająćjęty, zająćjąwszy zajmować ndk IV, zająćmuję, zająćmujesz, zająćmuj, zająćował, zająćowany 1. «zapełnić, wypełnić sobą lub czymś jakąś przestrzeń, powierzchnię czegoś»… …   Słownik języka polskiego

• maszyna — ż IV, CMs. maszynanie; lm D. maszynayn 1. «urządzenie zawierające mechanizm lub zespół mechanizmów służący do przetwarzania energii albo do wykonywania określonej pracy mechanicznej» Maszyna parowa, elektryczna. Maszyna biurowa, drukarska,… …   Słownik języka polskiego

• orać — ndk IX, orzę, orzesz, orz, orał, orany 1. «żłobić bruzdy w roli, odkładając skiby za pomocą pługa ręcznego lub maszynowego (dawniej: za pomocą radła lub sochy) dla przygotowania gleby pod zasiew» Orać głęboko, płytko. Orać pole, ugór, rżysko.… …   Słownik języka polskiego

• stać — ndk, stoję, stoisz, stój, stał 1. «o istotach żywych: trzymać się, być na nogach; zachowywać pozycję pionową, wspierając się na nogach» Stać na palcach. Stać na baczność. Pracować stojąc. Ledwie stoję na nogach ze zmęczenia. Nie móc stać o… …   Słownik języka polskiego

• miejsce — n I; lm D. miejsc 1. «wolna przestrzeń, którą można zająć, zapełnić czymś, gdzie można się zmieścić albo coś umieścić» Wolne miejsce w walizce. Miejsce na książki. Mieć mało miejsca w mieszkaniu. Szafa zabiera dużo miejsca. Chodźcie tu, jest dość …   Słownik języka polskiego

• praca — ż II, DCMs. pracacy; lm D. prac 1. «świadoma, celowa działalność człowieka zmierzająca do wytworzenia określonych dóbr materialnych lub kulturalnych, będąca podstawą i warunkiem istnienia i rozwoju społeczeństwa; wykonywany zawód, zajęcie,… …   Słownik języka polskiego

• siedzieć — ndk VIIa, siedziećdzę, siedziećdzisz, siedziećdział, siedziećdzieli 1. «znajdować się w pozycji, w której ciało załamane w biodrach spoczywa całym ciężarem na pośladkach, a nogi są zwykle zgięte w kolanach; o zwierzętach: spoczywać całym ciężarem …   Słownik języka polskiego